W październiku 1962 roku, dr Nick Holonyak z firmy General Electric (GE) zbudował czerwony laser oparty na potrójnym związku galu, arsenu i fosforu (GaAsP). Był on w istocie pierwszą diodą świecącą LED emitującą promieniowanie widzialne ze struktury półprzewodnikowej. Według historyków laser Holonak’a był przełomem, ponieważ jako pierwszy generował światła widzialne. W tym czasie inni naukowcy pracowali jedynie nad laserami emitującymi podczerwień.

 

Od początków LED z 1962 roku technologia ta znacznie się rozwinęła. W latach 70-tych i 80-tych popularnością cieszyły się siedmio segmentowe wyświetlacze LED, jednak straciły ją na rzecz wyświetlaczy ciekłokrystalicznych, które okazały się łatwiejsze w użyciu i tańsze. Dlatego przez chwilę wydawało się, że diody LED nie staną się popularną technologią. Z powodu wad w strukturach półprzewodnikowych i niedostatecznej jakości podłoży, strumień świetlny LED był daleki od ich potencjalnych możliwości. Jednak w latach 90-tych wynaleziono diody wysokiej jasności oparte o azotek galu (GaN). Po roku 2000 stało się to podstawą rewolucji w oświetleniu, dzięki opracowaniu białych diod LED o wysokiej jasności.

 

„Diody LED są dosłownie wszędzie.” – powiedziała Mary Beth Gotti, dyrektor GE Lighting Institute, placówki naukowej w 100-letniej siedzibie GE Lighting w East Cleveland, Ohio. „Diody LED zapewniają oświetlenie w wielu urządzeniach elektronicznych i wskaźnikach, w tym w przyciskach wind, znakach ewakuacyjnych, telefonach komórkowych, ekranach smartfonów, telewizorów, komputerów, tabletów, reklamach handlowych, wielkich ekranach video na obiektach sportowych, w chirurgiczny przyrządach mikroskopowych i sygnalizatorach w kolejnictwie i lotnictwie. Obecnie wchodzą także szybko w obszar oświetlenia parkingów, dróg, w oświetlenie dekoracyjne, ogólne i wielu innych obiektów.”

 

Nick Holonyak w swoim laboratorium w latach sześćdziesiątych

Źródło: ledsmagazine.com